Modern hayatın içinde kopup giden zamanlar yaşıyoruz hepimiz…
Üstelik çoğumuz etki edemeyeceğimiz bir rutinin içinde kaybolup gitmiş bile olabiliriz.
Birbiri peşi sıra eklediğimiz ihtiyaçlar ve özel istekler listesinde tasarrufa zaman ayırmak, aslında içinden çıkamadığımız rutinin, kırılmaz denen çemberini kırmak için güç toplamak aslında…
Düzenin gerektirdiklerini yapmadan hayata tutunmaya çalışmak, daha az tüketmek, daha az şeye ihtiyaç duyacak iç disipline ulaşabilmek, bunu çocuklarımıza öğretebilmek, başka bir yaşamın kapısını aralayabilmek…
Önce az kazanıyoruz, sonra zaman geçiyor, gelirimiz artıyor. Gelirimiz arttıkça harcamamız da artıyor. Öğretilen sosyal hayatlar ve içinde bulunmak zorunda bırakıldığımız roller bizi bazen bilinç dışı, bazen de sırf modern hayata dair çabamız somut olarak karşılığını bulsun ve bunu diğer insanlar da görebilsin diye, kodlanmış tüketimlere götürüyor bizi, farkında olmadan…
Kimimiz için 30’lu, kimimiz için ise 40 ve 50’li yaşlar gelirlerimizdeki zirve dönem oluyor. Yaşlılığa doğru giderken ise, yıllar boyu ertelediğimiz ve hayal kurduğumuz bir çok şeye ulaşmak için bolca zamanımız oluyor, bu kez de paramız olmuyor.
Yaşadığımız dünyada demografik gerçekler var artık, her zaman vardı, istatistikleri değişti.
Yaşam süreleri 40 yıl önce hesaplanan değerler gibi değil… Ortalama ömrün dünyada 75-80 yaşları gördüğü bir genelin içinde, ülkemizdeki durum da hemen hemen aynı… 60 yaşında emekli olacağınızı varsayın, belki de emeklilikle geçireceğiniz minimum 20 yıllık bir dönemi yönetmek gerekecek parasal anlamda…
Aldığınız ürünlerin garanti belgelerini saklar mısınız, bende böyle bir alışkanlık var. Pandemi zamanında evdeki bu faturaları elden geçirirken kendi açımdan ilginç şeyler tespit ettim. 18 yıl önce aldığı bir elektrikli süpürgeyi halen kullanan da bendim, 10 yıl içinde akıllı telefonunu dört kez yenileyen de… Finansçılık var, bir adım daha ileri gittim, ürünlerin o tarihteki fiyatlarıyla, o gün alınabilecek dolar miktarlarını alt alta toplayıp bugünkü kurla çarptım. Yaşadığım duygunun küçük bir şokla karışık geç kalmış bir aydınlanma olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim.
Eminim sizlerin de benzer hikayeleri vardır.
Tasarrufa başlamak için asla geç değil.
Bir günü bile kaybetmemek gerekiyor.
Sadeliğin merkezde olduğu bir yaşam ve istikrarlı bir tasarruf öyküsünün, bizleri daha özgür kılacağını düşünüyorum.
Bugün tükettiklerimiz, geleceğimizden alıyor…
Sağlıkla kalın…
tasarrufdelileri.com 